کتابنگاری کاهشی
اصطلاحی که توسط کتابدار بادلیان «فالکونر مادان» (Falconer Madan) در اوایل قرن بیستم برای روشی که در تغییر مقدار جزئیات در توصیف کتابنگاشتی یک اثر بر مبنای دورهٔ زمانی که اثر در آن منتشر شده، یا بر مبنای اهمیت اثر منتشرشده داشت، ابداع شد. به موجب این اصل، نخستین ویراست یک اثر می‌تواند توصیفات تفصیلی‌تری از ویراست‌ها یا بازچاپ‌های بعدی داشته باشد.