دیسک فشرده، سیدی، صفحهٔ فشرده، صفحک فشرده
یک رسانهٔ دیجیتالی برای ضبط صوت که در سال۱۹۸۲ عرضه شد و ظرفیت ذخیرهٔ حداکثر ۷۴ دقیقه صدا با کیفیت چندبانده در یک تراک چرخشی بر یک طرف یک صفحهٔ ۴٫۷۵ اینچی (شبیه به صفحهٔ گرامافون) را دارد. این دیسکها که باید توسط یک پرتو لیزری خوانده شوند و در داخل دستگاهی به نام دیسکچرخان (CD player) رمز گشایی میشوند، علاوه بر ارائهٔ صدایی شفافتر از صفحههای گرامافون و نوارهای صوتی، ظرفیت ضبط حجم زمانی بیشتری را نیز دارند.
در کتابخانهها، دیسکهای فشرده معمولاً در قفسههایی جداگانه و اغلب در داخل قابهای مخصوص نمایش قرار داده میشوند. بعضی از کتابخانهها در محوطهٔ کتابخانه، امکانات شنیداری را نیز ارائه میکنند. در «قواعد فهرستنویسی انگلوامریکن- ویراست۲»، واژهٔ «دیسک صوتی» که در ناحیهٔ توصیف فیزیکی رکورد کتابنگاشتی درج میشود، نشاندهندهٔ یک دیسک فشرده، و واژهٔ «دیجیتالی» نشاندهندهٔ نوع ضبط میباشد.
نیز نگاه کنید به:
MP3 CD; optical disk